ASKER POLİS VE ONLARIN ÇOCUĞU OLMAK 1
Askerler eleştirilir, polisler eleştirilir. Elbette kimse eleştirilmez değildir. Onlarda her meslek gurubu gibi eleştiriye maruz kalır. Onların eşlerli de erişemeyenlerin mundar dediği gibi eleştirilir. Ama bilmeyen hiç kimse bu meslek grubunun ve çoluk çocuğunun ne çektiğini bilmez.
Oysa onlar şimdilerde demokratik açılımın uğradığı Romalar gibidir. Onlar gibi evleri barkları sabit yerleri yoktur. Sırtlarına bağlamış oldukları evleri ile tayin emrinin gelmesini beklerler. Emir geldiğinde eşyalarına adeta bir düdük çaldıklarında alışık eşyalar kendiliğinden paketlenir. Kamyonun ağır ve gıcırtılı sesini beklemeye başlar. Sadece yüklemek kalır. Hatta koltuk nereye kanepe nereye yerleşecek, Dolaplar, koliler nerde duracak eşyalar bile ezberler.
Konu ile ilgili yani asker ve polis çocuğu olmak ile ilgili elime iki yazı geçti. Sizlerle paylaşmak istedim. Devamında ise asker ve polis olmanın zorluğu ve ailelerin düşüncesini dile getirmeye gayret edeceğim.
Önce Esra Erol’un yazmış olduğu yazı;
Polis çocuğu olmak; Çok havalıdır, fiyakalıdır. Bir de mesleği hakkıyla yapan doğrucu Davut, erdemli bir babanın evladıysanız... Ne yakışırdı boncuk gözlerine babamın mavi Amerikan filmlerinden fırlamış üniforması. Okula bir gelirdi ama ayda yılda sadece bir kere gelirdi. Çoğu zaman gelemezdi. Zamanı yoktu.
Bazen gece evdeydi. Bazen gündüz ses çıkarmazdık. Nöbetten geldiğinde dinlensin uyusun diye. Ben arsızdım. Süzülürdüm yanına boğacak gibi sımsıkı sarılırdım.
Polis çocuğu olmak...Bir şehre ait olamamaktır. İstanbul'u hatırlamıyorum. Doğduğum yeri. "Bingöl Karlıova" desen yarım yamalak... Ama Kütahya doğdum yer gibi.
Hayatım orada geçti. Şimdi hem doğduğum hem de doyduğum yerdeyim ama yine de yabancıydım sanki...
Kurulu bir düzenin olamamasıdır. Sürekli farklı okullarda okumaktır.
Nereli olduğunu anlatamamaktır. Annem babam şurada doğmuş, ben burada doğdum ama ilkokulu şurada liseyi burada bitirdim... vıdı vıdılarıdır. Şark görevinde babanın mesleğini söyleyememektir.
Silah ve kelepçe ile erken yaşta tanışmaktır. Şimdiki çocuklar babalarını biber gazcı ve jopcu da görebilir. Polis insandır. Kalbi vardır. Evde onu bekleyen evlatları geçim derdi belki kooperatife aldığı ev borcu vardır. Bazen üniversitede, bazen Emek sinemasının önünde, bazen de mitinglerde polisin ekranda canavar gibi gözükmesinin sebebi onların değil yönetim aksaklıkları ve idari boşlukların yansımalarından kaynaklanan zorluklar yüzündendir.
Can güvenliğiniz tehlikede olduğunda ilk ne diye bağırırız bir düşünelim bakalım.
İmdat polis!
Çok güzel hatta gençliği tabiri ile süper bir tespit yapmış. Gerçekten harika bir değerlendirme ile polisin ve polis çocuğu olmanın resmini çizmiş.
Bugünlerde polise yapılan saldırıların ardı arkası kesilmiyor. Kim neden yapıyor bunu anlamak zor değil. Art niyetli ve hain ruhlu insanların bu insanları nasıl karaladıkları ve haince turum içine girdiklerini biliyoruz.
Ama asıl olan aklıselim ve sağduyusu gelişmiş insanların bunlara çanak tutan ve “yanlış yapıyorsunuz kardeşim. Bu insanlar hain değil, ellerinde cop var ama kime karşı, biber gazı var ama kime karşı” demeyişleridir.
Bir sonraki yazımızda asker çocuğu olmanın da buna paralel olduğu ile ilgili bir yazı paylaşacağız.
Selam ve dua ile…
Bu haber 3376 defa okunmuştur.
