MAKAM SENİ BÜYÜTÜR(mü)?
İnsanlara fani dünyada Rabbimin izniyle yetkili kişiler tarafından verilen makamların o insanı yüceltmeyeceğini, sadece o dönemlik bir paye vererek diğer insanlar üzerinde verilen makama bağlı olarak üstün duruma geçireceğini hepimiz biliyoruz.
Hani “Makamlar mı insanları yüceltir insanlar mı makamları?” sözünün ne anlama geldiğini de biliyoruz.
Makam sahibi olmadan güzel ahkâm kesip hemen makamın mevkiinin kimseyi yüceltmediğini söylüyoruz tabiî ki. Ancak iş bizim bir makama geldiğimizde değiştiğini görüyoruz. Tabiî ki herkes aynı değildir. Bazı makam sahipleri var ki gerçekten bulundukları yerleri yükseltiyorlar.
Sözü birine getireceğiz tabiî ki. Sadede gelmek bazen çok zor oluyor. Hani laf kalabalığı etmek değil de, kelimelerin tam yerine oturup, tam anlaşılması gayreti için bu çabamız.
Zaman zaman ilimizde görevli; atanmış ve seçilmişlerin başarılı tavırlarını, hareketlerini, yaptıklarını yazıyoruz büyük zevk duyarak. Olumsuzlukları da yazıyoruz ama çok sık değil. Sebebi olumsuz tutumları olanlara şirinlik yapmak değil elbet. Şükürler olsun. Kimsenin pış pışlamasına veya şirin görmesine muhtaç durumda değiliz. Eee artık yaşımızı başımız da aldık. Deli kanlıda değiliz. Ama olumsuzlukları az görme nedenimiz düzelir düşüncesinden kaynaklanıyor.
Ancak;
Görüyoruz ki bazı oturduğu koltuğa havalarından sığmayanlar var.
Bir bayram geçirdik. Dolayısıyla bayramın güzel geleneklerinden olan ziyaret ve bayramlaşma törenleri oldu. Ev ziyaretlerinden söz etmiyorum. Onlar ayrı bir güzellik ve olması gereken hareketler. Alınan bir kolonya ve şeker ikramından sonra yenilen tatlı eşliğinde biraz önce bayramlaştığımız dostlarımızla yapılan sohbetin tadı ayrı olur şüphesiz.
Sözüm bürokrasi ve özellikle siyasilerin bayramlaşmasına. Çeyrek asırlık memurluk döneminde yıllık izinlere denk gelmeyen bir iki bayram hariç her bayramda ailemizden önce emrimizdeki askerlerle bayramlaştık. Arife nöbetlerini severdim. Bayram sabahı askerlerin tatlı telaşına ortak olmak için. Saf saf olup dizilmiş askerlerin birkaç adım önlerindeki masa üzerine Atatürk posteri konulup, kolonya ve şeker yanına bırakılıp, komutanların gelmesi beklemeleri çok hoş olurdu.
Kimse en büyük komutan gelip bayramlaşmadan yanındaki ile bayramlaşmaz. Sanki bayram hutbesi biter, imam dua eder de bayram başlar ya aynen öyle olurdu. Komutanın hitabından sonra bayram başlardı yani.
Gördüm ki sivilde de durum farklı değil. Elbette bir disiplin, bir nizam, intizam olacak. Ama bu kadar askerileşmesi hoş görünmüyor. Burada da aynı durum var. Siyasi kariyeri diğerlerinden bugün için üst olan veya protokol sırasında bir üst durumda olan konuşuyor diğerleri dinliyor. Sözüm şu ki öyle bayram sevincini birlikte paylaşmak falan hikâye. Makamı üst olanın sevinci kadar sevinebilirisiniz. Yahu sende sevin, konuş, o gün bari fikrini söyle diyenler bu ortamı koklamayanlardır ancak. Yoksa bilirlerdi olmayacağını. Olamayacağını.
Topluma karışamayan, onlar gibi düşünemeyen, davranamayan, onların yediği kaptan yemeyi utanç sayan, onların sevinçlerinde sevinemeyen, üzüntülerinde üzülemeyen, kısacası onlardan ! olduğunu gösteremeyen, burnu havada olanlar, halk ile arasına mesafe koymak, aralarında olmamak için sağını solunu sallayan makam sahipleri. Öyle bir an olur ki, Allah geçinden versin birkaç metre kaput bezi ile cami avlusunda yatarken kimse olmaz saf tutacak. Onun için burnun fazla kalkmaması lazım. Değer verildiğin topluluğa yakın ol ki, değerin artsın.
Selam ve dua ile…
