GURUR DUYMAK İÇİN
Kendinden emin olan insan adımlarını sıkı basar. Adımlarını sıkı basan insanda kaygan zeminde düşüp kafasını çarpmaz. Hal böyle olunca da kendine zararı dokunmaz. Binaenaleyh kendine zararı olmayan insanında etrafına zararının olacağını düşünmek yanlış olur.
Ülke olarak o kadar gurur duyacağımız şeyimiz var ki. Bizi küçük görmek isteyen veya küçük göstermeye çalışanlara hani güzel bir söz var ya “onlara ölümüz yeter.”
Ülkemin çocuklarına ve gençlerine bazı değerlerimiz göstermek gerekiyor diye yazmıştım. Buna en güzel örneklerin Anıtkabir, Dolmabahçe, Topkapı sarayı ve Çanakkale, balıklı göl, Harran ovası, gap, Sarıkamış dağlarını olacağını örnek olarak vermiştim.
Kırıkkale emniyetindeki ülke sevdalısı insanların bu konuda nasıl çalıştığını söylemiş ve Kırıkkale evlatlarını götürmüş oldukları Çanakkale gezisinden sitayişle söz etmiştim. Bu insanların nasıl heyecan içinde çocuklara bir şeyler verme hevesi içinde olduklarını söz etmiştim. Hele o geziden sonra yapış oldukları anket neticesinde geziye katılan çocuklardan almış oldukları değerlendirme notlarını yayınlamış oldukları kitapta okurken gözlerimizin yaşardığını söylemiş ve bunun hiç abartı olmadığını vurgulamıştım.
Kırıkkaleliyim diyen insanların aslında Kırıkkale’nin özelliğini ve güzelliğini bilmediklerini vurgulamam abesle iştigal değildir. Geçenlerde yayınlana bir dergide 81 vilayetin nelerinin meşhur olduğu yazıyordu. Kiminin tarihi güzellikleri ön plana çıkarken kimin doğası, kimin sonradan yapılmış olan bir başka özelliği kendini gösteriyordu. Sıra Kırıkkale’ye geldiğinde gördük ki Kırıkkale’nin silah fabrikası ve rafinerisi görünüyor.
Şimdi soruyorum. Kırıkkale’de kaç kişi silah fabrikasını gezdi. Veya kaç kişi Rafinerinin kapısından girdi.
Bir vesile ile Kırıkkale silah ve tüfek fabrikasını ziyaret ettim. 19985 yılında rahmetli babamın refakatinde müdürden izin alarak mesleğinin ilk yıllarındaki bir asker olarak gezmiştim. Belki hafızam artık yaşlılıktan tam kavramıyor, belki de rahmetliye verilen izin sınırlı olduğundan birçok yeri gördüğümü hatırlamadım. MP-5’lerin ilk çıkma zamanlarıydı ve onun atışını yapmıştım. Onu unutmuyorum. Ama tezgâhları, koca koca makinelerin yapmış oldukları işlemleri, atölyeler arsında gezdiğimizi nedense hatırlamıyorum.
Bu sefer ince ince bilgi alarak gezdim. Müthiş bir yapı olduğunu görme fırsatı oldu. Yıllarca kullandığımız silahların nasıl ve hangi aşamalardan geçerek ne zorluklarla yapıldığını inceledim. Elbette birçok işi makineler yapıyor. Ama o makinelere can veren hareket kazandıran bizim inansımız.
Dağda taşta it’ten köpekten bizi koruyan silahları kışlaya geldiğimizde nasıl attığımızı hatırlıyorum da. Acıyorum. Evet, günlerce operasyonda taşımanın vermiş olduğu bıkkınlık oluyordu. Ama şimdi ki aklım olsa, bu emekleri düşünür kesinlikle bu bir başka bakardım o silahlara. Öylede oldu. Eve gelir gelmez silahlarımı çıkardım ve hepsine de bakımını yaptım.
Bu güzide yapıyı kesinlikle tüm gençlerin görmesi lazım. Elbette elini kolunu sallayarak buralara girilmez. Ama bir plan dâhilinde ve bilmesi gereken prensibine göre öğrencilere gezdirilmesi sağlanmalıdır. Bu sorumluluk Sayın Valimize düşüyor. Kırıkkale’yi sevdiniz. Kırıkkale’de sizi sevdi. Buranın gençlerine milli şuuru vermek adına bu fabrikaların gezdirilmesini sağlayın. Hem siz gençlere bir şeyler vermenin gururunu yaşayın, hem Kırıkkale gençliği daha bir milli şuur ile yetişsin. Ülkesnden ve şehrinden gurur duysun.
Selam ve dua ile...
