Kırk gün belki ömrün içinde uzun zaman değil ama bir yerde kaldığınız zaman ve elinizin erişemediği bir pozisyonunuz olduğunda geçmek bilmeyen bir zaman dilimidir.

            Kırk günü aşkın zaman önce son yazımı yazmış ve hepinizden helallik istemiştim. Ruhi bir arınmaya ihtiyacımızın olduğunu ve Ramazandan önceden başlayan Bayramdan sonraya dayanan bir umre ziyareti yapacağımı ve bir süre yazmayacağımı arz etmiştim.

            Evet; yaklaşık kırk güne yakın bir süre Yaradan Rabbimizin manevi huzurunda bulunduk. Bu süre içinde Resulullah efendimizin misafiri olma şerefine erdik. Bizim için her saniyesi tatlı ve her saniyesi bir başka güzel, gerçekten manevi bir arınma ziyareti oldu.

            Burada uğraştığım pek çok konuya “artık yok!um” deme düşüncesindeyim ve o duyguyu hissediyorum içimde. Gereksiz olan, yalan olan, gücüm yetmediği, elim erişmediği konulara girip, benden medet uman insanların duyguları ile oynamama kararını hayata geçireceğim inşallah.

            Bu kırk günün yapabildiğim kadar pek çok anını not aldım. İnşallah kitap olarak hazırlayıp, yazı dizisi şeklinde gazeteden ve internetten yayınlanmasını düşünüyoruz ki umreye gideceklere bir rehber olsun. Söz ettiğim bu yazı devam ediyor ve inşallah en kısa zamanda yayınlanmaya başlar.

            Kırıkkale’den uzak kaldığımız süre içinde gerek Kırıkkale’de gerekse Türkiye’de gündem durmadı. Aslında ara sıra takip ettik baktık izledik. Ancak çokta işin içine girmek ve maneviyat yüklü iken gayri manevi işlerle uğraşma gereği duymadığımızdan uzak olmaya çalıştık.

            Ülkem yine terör olayları ile uğraştı. Pek çok yerde mayınlar patladı, silahlar ateşlendi, kahpe terör örgütü yine pusular kurdu ve annelerin ağlaması için her şeyi yaptı. Yürekler dağlandı.

            Trafik kazasında askerlerimiz şehit oldu, onları da üzüntü ile izledik. Onlara da yandık ve mübarek yerlerde o şehitlerimiz için dualar okuduk. En son Gaziantep olayları oldu. Patlama ile sönen hayatlar içinde Kâbe’de Ravza’da dualar ettik.

            Dünyada Müslümanların kan ağladığını izledik. Onlara yapılan yardım kampanyalarını düzenleyenlerle kalbimiz birlikteydi. O Müslümanların derdi ile dertlendik.

            Kırıkkale’de ise herhalde en önemli gelişme Valimizin görev değişikliği oldu. Hakan Yusuf Güner çok değerli çok kıymetli bir valiydi. Genç vali dedik, başarır dedik, civan gibi, civa gibi dedik, halkın içinde dedik. Hiçte yanılmadık. Kim ne derse desin maşallah çok güzel yaptı görevini.

            Bir mahallede cami cemaati ile dertleşirken gördük, bir köyde Ahmet emmi ile sohbet ederken, düğünde gördük, cenazede gördük, esnafla gördük, memurla gördük. Her yere yetişti. Her kesim ile devletin görüşmesini, devleti ile halkın buluşmasını sağladı. Bu içten gelen hareketler olmasa, tahkiye yapıyor desek açık verirdi bir yerde. Ama öyle olmadı.

            Gördüm bazı yorumlar var yazılar var eleştiren. Tabiî ki herkes sevmek zorunda değil. adam babasını sevmiyor, valiyi sevmek zorunda mı? Ama gerçekçi olmak lazım, Yılın valisi seçilen, mesai mevhumu gözetmeden çalışan birine biraz da haksızlık yapmamak lazım. hak yememek lazım. Haksızlık yapmamak lazım.

            Birde Tunceli’ye gönderilmesi ceza gibi aktarılmış. Kesinlikle yanlış. Terör ile canı yanmış, okuma yazma oranının çok yüksek olduğu, dağdaki çobanının bile çoğunun üniversite mezunu olduğu bir ile boş bir adam atanmaz. Şırnak deneyimi olan birinin oraya atanması ve orada sevilmesi göreceksiniz onun önünü açacak.

            Binaenaleyh uzatmadan Hakan Yusuf Güner’e Kırıkkale teşekkür borçlu diye düşünüyorum.Kendi adıma helal olsun, yolun açık, başarın daim olsun diyorum.

            Yeni başlayan valimiz Ali Kolat’a da başarılar diliyorum.

            Selam ve dua ile…