ÖYLE BİR ÇOCUKTU Kİ…
Bir süre önce köşe yazısına konuk aldığım “yiğit delikanlı” dediğim Ahmet Dursun Kaya hakka yürüdü.
Hani bazı insanları yüceltmek için, belki topluma faydalı olduğu için, belki bize faydası olduğu için, belki etrafına bir şeyler kattığı için, belki yüz güzelliğinden, belki ruh güzelliğinden “ iyi “insan deriz.
İşte bu Ahmet Dursun Kaya “iyi” insandı.
Çocukluğunda geçtirdiği bir rahatsızlık ile anlaşılmış olan kemik erimesi hastalığı onu gün ve gün eritmiş.
Benim tanıdığımda bu “ iyi “ insan yirmili yaşları yeni geçmişti. Teklerlekli sandalyede yaşıyor ve neredeyse tüm organlarını kullanamıyordu. Masasında duran bilgisayara ellerini kaldırıp koymak için ciddi efor sarf ediyor ve yazacaklarını öyle yazmaya çalışıyordu.
“çay iç ağabey” dediğinde kendisine gelen çayı içmek için şekeri birinin atıp karıştırması gerekiyordu. Elinde tutamadığı çay bardağına eğilerek içmeye çalışması görenin yüreğini burkuyordu.
Bu şartlarda hiç bırakmadan namaz kılıyor, ibadetlerini sağlam insandan daha fazla yerine getirme gayreti güdüyordu.
Ahmet dursun Kaya bu özürlü halinde yaşama tutunmaya çalışıyor, bir şeyler yapmaya çaba gösteriyordu.
Kendisine bir reklam ajansı açmak istiyordu. Açtı da. Kartvizit yapıp teslim ediyor ve kendince çarkı çevirmeye başladı.
Bu arada kirikkaledennehaber.com adlı internet sitesini ayakta tutmaya gayret ediyor basın camiasında dürüstçe yer alıyordu.
Ahmet Dursun Kaya son günlerde iyice rahatsızlandı. Kendi işlerini göremeyen Ahmet iyice ele ayağa düştü.
Bir süre hastanede yattı.
Evine doktorların yakınlarına söylediği yapacak bir şey kalmadı sözü ile kaldırıldı.
Evinde iyice durumu kötüleşti. Zaman içinde ziyaret ettik. Yüzündeki o tebessüm hala duruyordu. Canının yandığı belli olduğu halde en azından bize yansıtmamak için çaba gösteriyordu.
Ahmet’in vefat haberini aldığımızda üzüntümüz bir yiğit insanı kaybetmenin ötesinde bir abideyi yitirmenin de üzüntüsünü birlikte getirdi.
Bu delikanlı sadece kendisine örnek değildi. Sadece kendisine mücadele etmiyordu. Tüm özürlü kardeşlerimizin de mücadele örneğiydi.
İnsanın gerçekten olumsuz şartlarda ne yapacağını, nasıl yaşama tutunduğunu göstertiyordu.
Bir projesi vardı. Yapmadı. Tüm özürlülerin birlikte vakit geçireceği, birlikte üretim yapacağı, birlikte hayata tutunacağı bir kompleks yapıp, onları hayata bağlamayı düşünüyordu.
Ahmet Dursun Kaya hakka yürüdü. Hakkın rahmetine kavuştu. Çok çekti bu genç yaşında. Çok üzüldü.
Kardeşim ruhun şad olsun. İnşallah bu mücadeleni bilen rabbim seni cennetinde en güzel yeri vererek ödüllendirir.
Ardından dua ediyoruz. İçimiz yanarak, keşke daha çok birlikte olsaydık diye hayıflanarak dua edeceğiz.
Allah seninle ve seni bizden çok sevdiğinden yanına aldı. Biz buna inanıyoruz.
Selam ve dua ile…
Bu haber 3614 defa okunmuştur.
