SÖYLEM DE HATA VARSA
Van’da meydana gelen depremi televizyondan izlerken adeta kanımız dondu ve tüm Van halkının, Erciş’in, Kasım köyün, tekke köyün yıkılan evleri arasında onlarla birlikte dolaştık.
Enkaz altında kalan annelerin evlatlarını nasıl koruduğunu, onları kurtarmak için kınalı ellerini, kollarını, vücutlarını nasıl siper ettiğini, canları pahasına onlara nasıl direk olmaya çalıştıklarını, kolon olma gayretinde olduklarını, yıkıntılar arasında bir boşluk olduklarını gördük.
Babaların çaresizce etrafta koşturduklarını, aile bireylerinin ismini nasıl enkazın derinliklerine haykırdıklarını, tırnakları ile nasıl kazı yaptıklarını, iş makinelerinin önünde nasıl mihmandarlık yaptıklarını canlı yayınlarla haber bültenlerinden izledik.
Hangi enkazı kaldırdılarsa kaldırsınlar bir trajedi çıktı. Gurbetten giden memurlar, iki aylık öğretmenler, ecelin çağırdığı misafirler, nişanlılar, evliler pek çok hikâye vardı bu yıkılan enkazların arasında.
Bu hikâyelerin yaşanmaya devam etmesi için, bir tek insanın kurtulması için, depremin olduğu ilk anlardan itibaren kendilerini paralayan ve adeta uçarak bölgeye ulaşan, ulaştıktan sonra da gecesi gündüzü ile durmaksızın çalışan kurtarma ekiplerine teşekkür galiba az gelir.
Nasıl bir azim ve özveri ile çalışıyorlar. Ülkenin dört bir yanından gidip, hiç tanımadıkları insanlara ümit olup enkazları tarayan bu ekipleri oluşturan, kuran, eğiten, finanse eden kısaca emeği geçen herkesten Allah razı olsun.
Bu olayları ekranlardan izlerken çeşitli talihsiz açıklamalar da oldu. Bizlere depremi ayrıntısı ile anlatma gayretinde olan veya kendi programları içerisinde bu acıya ortak olmak isteyen sunucular konuştu. Konuşmaları içinde geçen beyanların bazıları bilerek söylendi, bazıları dil sürçmesi sonucu gaflet ile beyan edildi, bazıları tamamen yanlış anlaşıldı.
“Deprem her ne kadar Van’da da olsa içimiz yandı” diyen bir haber sunucusu emin olun farkında olmadan bu sözleri söyledi. Zaten kendisi de açıklamada bulundu ve yanlış anlaşıldığını anlattı. Ancak gördük ki ağızdan çıkan kelimeler ekrandan duyulunca iş değişik oluyor.
Bir diğer program yapıcı ise “ askere polise kurşun atanlar, taşlayıp kafasını kolunu kıranlar, kuş avlar gibi güvenlik güçlerini rahatsız edenler başları sıkışınca aynı onlardan yardım istiyor.”dedi.
Sen misin diyen. Sanki ülkenin tek meselesi buymuş gibi herkes aldı yürüdü. Siyasilerin hiç anlaşamayanları bile bu sunucuya hücumda birleşti. Hele yorumların haddi hesabı yok.
Savunma falan değil. Bende acıda birleşmenin dini, ırkı, dili, olmaması gerektiğini düşünenlerdenim. Kaldı ki bu kanın, canın, eşin, dostun, akraban kısaca kendi vatandaşın olan birleri ise hiç ayrım olmaması gerektiğine inanıyorum. Canlının canı, insanın malı kutsaldır. Bunda da hiç şüphem yok.
Ancak Allah için söyleyin haksız mı? Tabi ki teröre bulaşmayan vatandaşım başımın tacı. Ama özellikle beyanat verenlere ne demeli. Devlet yok, kimse gelmedi, kimse bizimle ilgilenmiyor diye ekranları dolduranlara ne demeli. Tabi ki acı ile ne dediğini bilememek doğaldır. Ama bilinçli olarak söyleyenler olmadı mı?
Daha olayın ilk olduğunda içinde Beşir Beyinde olduğu pek çok Bakan oradaydı. Başbakan aynı gün gidip gece üçlerde Erciş sokaklarında dert dinleyip acıya ortak olmadı mı?
Allah vermesin zor bir durum. Ama acı hepimizin acısı ve hepimiz tek yürek halinde destek oluyoruz. “Hükümet yok diyen devlet yok” diyen haklıda öteki haksız mı? Tarafsız bir düşünün Allah için.
Selam ve dua ile…
Bu haber 4258 defa okunmuştur.
