ACININ TARİFİ

29 Şubat 2020, 15:17

ACININ TARİFİ Kapılar kapanıp, herkes ocağına yuvasına çekildiğinde içeride duvarlar ve eşyalar ile baş başa kalan kişi bilir yalnızlığın, kimsesizliğin ve kafesteki kanarya il konuşmanın acısını. Başkasının kurban keserken parmaklarını doğradığının acısını değil de parmağına batan dikenin verdiği acıyı, sivrisineğin yanağından ısırdığında verdiği sızıyı onu çeken bilir. Ameliyat ile kalbinin her noktasında operasyon geçiren dedesinin değil de top oynarken ayağı burkulan çocuğun acısını o çocuk bilir. Üç ayların başlangıcı ile evimize konuk olan, istemek, arzu etmek manasına gelen ve Rabbimizin rızasını istediğimiz Regaip gecesini idrak etmek için gitmiş olduğumuz camiden dönüp ibadete devam etme niyetindeyken sosyal medya da bir şeyler olmaya başladı. Aziz milletimin kahraman ordusunun büyük fedakârlık ile görev yaptığı Suriye’den acı haberler geliyordu. Gerek bölgede bulunan görevde veya emekli arkadaşlarımızdan şahsi konuşmalarımız ile haberleri almaya başladık ama resmi açıklama henüz gelmemişti. Sosyal medya denilen platformda öyle yazılar, öyle rakamlar geziyordu ki yapılan yorumlar ve verilen sayıların ayarı yoktu. Ardından gece boyu resmi rakamlar verildi ve gerçek sayılar çıktı. Her şeyden önce şunu belirtmeme gerek var mı bilmem; Bir tek askerimin ayağını bot vurması hele hele kaldı ki şehit olması, öyle sayıyla veya lafla dile getirilmeyecek acıyı yüreğimize çakar. Şehit sayıların birden fazla olması sadece bu duyduğumuz acıyı o kadar fazlaya ile katlar o kadar. Ama asla bir gram veya bir damla eksiltmez acımızı o sayıya böldüğümüzde. Başta dedim acıyı çeken bilir elbette. Doğal olarak güvenlik kuvvetlerimiz bizimde evladımız olduğu için acıyı da aynı ölçüde yaşarız. Ama bazı hainlerin sosyal medya da sanki acıyı yaşıyormuş gibi yapıp asker ailelerinin yüreğine her kelimede bıçak soktuğunu gördük. Şehit sayısı ile ilgili bilgilerin abartılı verilmesi kimin işine yarar. Bir de olsa yüzde olsa o acıyı zaten hisseder vatan sevdalısı olan. O halde yok bir Tugay imha edildi, yok bölgedeki tüm askerlerimizin üzerine eş zamanlı uçaklar varil bombası attı, yok kurtulan olmadı gibi haberler neden? O bölgede evladı olan, eşi yavuklusu olan, kardeşi olan insanları hiç mi düşünmüyorsunuz? Hiç mi içinizde insani duygu kalmadı ki bu insanlara bunu yaşattınız. Bu insanların çektiği veya çekeceği acıyı bu haberler ile körükleyenler elbette bölücü yıkıcı içte ve dışta hain terör örgütleridir. Bunlar zaten hain ve ülkemin ayağı takılsın da düşsün diyen hıyanet odakları. Ancak bu psikolojik harbin tuzağına düşenlere asıl kızgınlığım. Hiç mi düşünmüyorsunuz bu haberleri yayarak nereye hizmet ettiğinizi. Şehit sayısını önce ben bildim, benim haberim oldu, tıklayın görün bakın haber ağımı düşüncesi mi taşıyorsunuz? Yoksa psikolojik harbin oyuncağı olduğunuzu nasıl görmezsiniz. Resmi açıklamadan sonra bile hala yok hükümet gizliyor, yok internet yavaşlattı, yok gerçek sayı değil bu, yok yaralıların hepsinin durumu ağır onlar şehit olur vs paylaşımları ne yahu? Kaldı ki bazen şehit haberlerinden kimsenin haberi olmaz. Bu devlet meselesidir. Bu ülkenin kahramanlarının tamamı resmi üniforma ile cephe de savaşmaz. Gizlisi var saklısı vardır. Bunlar kahraman “seçilmiş bilinmeyenlerdir.” Bunlar sağlıklarında ne görev yapar nerde bulunur bunu en yakınları bile bilmez. Bu kahramanlar şehit olduklarında da yine kimse bilmez. Camiden hacı amca gibi üzerinde Türk bayrağı yerine yeşil örtü örtülür ve defnedilir. Bu böyle olmalıdır. Bir örgütün, bir devletin, bir yapının içinde yirmi kişi vardır ve biri şehit olmuştur. Bunun ortaya çıkması tüm ekibin deşifresine yol açar. Bu nedenle an yakın arkadaşı bile o kahramanın ardından aleni bir damla yaş dökmez dökemez. Acıyı yaşayacağız. Hem de o kurşunu, o şarapnel parçasını göğsümüzden biz yemiş gibi yaşayacağız. Ama asla kahpelerin ve onlara yardım ve yataklık eden, onların bu katliamlarına göz yumanların ekmeğine yağ sürmeyeceğiz. Unutulmasın ki; Yüreğimize saplanan bu hançeri söküp, bağırlarına saplamasını biliriz. Selam ve dua ile…

Bu haber 1476 defa okunmuştur.