AŞIN ARTIK BUNLARI
Benim güzellikte üstüne gül konduramadığım güzel ülkem Türkiye’m normalleşirken, üzerindeki kara bulutlar dağılırken, demokratikleşme ve özgürleşme anlamında ciddi adımlar atılırken, birileri biraz daha insanca yaşam sunma gayretindeyken ne olduysa yıllardır kanayan ve üzeri sadece kabuk bağlamış olan yarayı birileri kaşıdı.
Evet; başörtüsü dediğimiz Rabbin emri olan ve açıkça ayetlerinde bizlere emrettiği, dünyanın yaradılış gayesi olan Resulluhah’ın hadisi şeriflerinde dile getirdiği bu emrin bir süredir olması gereken mercilerde sürecinde giderken bir karar ile başa dönülmesi aslında tüm milletimi ama özellikle fedakarca okumak isteyen evlatlarımızı yaraladı.
Benim kızım lise çağını bitirip üniversiteye gittiğinde kayıt yaptırırken o an için hiç aklımızın ucundan başını kapatacağı geçmiyordu. Elbette kalbinde Rahman korkusu vardı. Elbette kendince bazı manevi vecibelerini aksatmıyordu. Ama hem asker olmamızın ve halen görevde olmamızın verdiği sorumluluk ve kaçak güreşme politikası ile ve gerekse henüz bilinçli kapanma durumunda olmadığından bu fırtına bize uzaktı.
Bir yılı aşkın bir süre geçti. Bu arada el bebek gül beke büyüdüğünden aşağı yukarı ayda iki gez sekiz saatlik yolu tepip evine geliyor bir iki gece kalıp dönüyordu tekrar okuluna. Artık alıştığından ben terminalde alıp terminale kadar götürmekten kurtulmuştum.
Bir gün yine gelme zamanı geldiğinde “baba beni terminalden alır mısın” dedi. Yine nazlanıyor diye düşündüm ama ısrar edince yarı merak yarı kızgınlıkla artık plakalarına kadar ezberleyip, muavin ve şoförlerini bile şahsen tanır duruma geldiğim firmanın otobüsü durduğunda gördüklerine inanmayan gözlerimden yaşlar döküldü. Kim demiş erkekler ağlamaz diye. Sevinin bakalım olağan üstü veya üzülün bakalım olağan dışı ne oluyor? Kızım indiğinde başı kapalı hanım hanımcık üniversiteli bir kız olmuştu. Sevincimi tarif edemem. Çünkü kendi isteği ile örtünen bilinçli örtünen bir insanın inandığını yaşamış olması ayrı bir olguydu.
Kendisine neden direk gelmeyip benim almamı istediğini sorduğumda mosmor olmuştum. Lojman nizamiyesinden kapalı birinin girmesi mümkün değildi. Biraz önceki sevinç inanın düğümlendi boğazımda. Arabamla girdiğimden nizamiyede sorun olmadı ve ben lojmandan taşınıp emekli olana kadar sürdü bu arabada girip kaçak çıkma işi.
Kızım üniversitede çok zorluk çekmedi. Okuduğu bölüm kızlardan oluştuğundan içeride açtı başını, dışarıda başörtüsünü taktı. Ama ben ne zaman bir kapalı öğrenci görsem üzülürüm. Haklarının yendiğini, onlara ayıp ettiğimizi düşünürüm.
Bir süredir bu süreç yani yasakçı süreç küllenmiş durumdayken Danıştay’ın aldığı bu karar ile tekrar eteklere kor düştü.
Bu yasakçı garip zihniyetin artık öğrenciler lehine, demokrasi lehine, özgürlük lehine, kardeşlik lehine, eğitimin artması lehine, kapalısı açığı ile birlik oma süreci lehine değişmesi gerekiyor.
Kendini ispatlamış, rüştüne ermiş, aklı eren, ne yaptığını bilen, insanları sebebi ne olursa olsun bir şeylerden men etmek doğru değildir.
Hele birde “tanınmakta güçlük çekmek gibi komik gerekçeler sunmak hiç doğru değildir.
Ülkenin birliğine kastedenleri en ağır şekilde cezalandırmaya evet ama inancını yaşayanlara zulme hayır.
Selam ve dua ile…
Bu haber 3955 defa okunmuştur.
