ÇANAKKALE’DEN ŞIRNAK’A
Gözünüzde bir ülke canlandırın. Ekonomi sıfır. Enflasyonun bilinmiyor ne olduğu ama şimdiki değerlerle ölçülse belki dünya rekoru kırar. Yokluk, açlık, sefillik hat safhada artmış.
Teknoloji yok. Topları tüfekleri ellerinden alınmış. Uçakları, jetleri, taarruz helikopterleri yok. Obüsleri, tankları, havanları, makineli tüfekleri, uçaksavar bataryaları kurulmamış.
Yiyecek ekmekleri yok, un yapacak değirmenleri yok. Şimdiki gibi çikolata fabrikaları, pastaneleri, pastırma, sucuk atölyeleri yok. Arabaları, kamyonları, trenleri, tırları bulunmuyor.
Yedi düvel toplanmış. Haçlısı haçsızı çıkmış yola. Toplanmışlar ve yıllarca uğraşıp güçsüz duruma düşürdükleri bir medeniyeti yok etmek amaçlı savaş açmışlar. İlle de geçeceğiz bu boğazdan. İlle de Karadeniz’e geçeceğiz. İlle de sınırlarınızı tanımayıp, topraklarınızda fink atacağız anlayışı ile bölükler halinde dayanmışlar kapımıza.
Yokluktaki millet zaten aç sefil durumda. Ama düşmanın çizmesi altında ezilmektense açlıktan yokluktan ölmeyi yeğlemişler. Yurdun dört bir yanından hazırlamışlar, giyindirmişler, kuşandırmışlar, kınalamışlar özenle yavrularının saçarlını ve şehit olmaya göndermişler. Gelmemiş gidenler. Gazi olan az şehit olan çokmuş gittikleri er meydanında. Şehit olmayı şeref bilmişler onur bilmişler. Gurur bilmişler o yiğitler.
Askere gönderdikleri evlatları gelmeyip savaş sona ermeyince kara sabanını atıp tarlasına, av tüfeğini alan yola çıkmış. Yetmemiş Fatma ninede elinde ördüğü kazağı atmış, ocağını kendinden daha yaşlı anasına ihtiyar babasına emanet etmiş ve düşmüş yollara. Bebeğinin üzerindeki örtüyü alıp mermilerin ıslanmaması için kullanmış kağnısı ile savaşa katılan Ayşe abla.
Geride kaldı o kötü yıllar. İnşallah bir daha gelmez diye dua ediyoruz rabbimize.
Ancak;
Gördük ki günümüzde değişen bir şey yok.
Düşman yine birlik olmuş saf saf geliyor üzerimize. Eskinin düşmanı daha mertmiş. Açıkça tavrı belliymiş. Tarafı netmiş. Şimdilerde öylemi. Kalleşlik hat safhada. Herkes fırıldak olmuş düşman daha da fırıldak.
Ülkemin cennet bir toprak parçasında olduğunu bilen düşman şimdilerde savaşı terör örgütlerini taşeron olarak kullanarak yapıyor. El altından tüm desteği vererek yapıyor.
Yine kınalı kuzularını anarlı hazırlayıp gönderiyor askere. Yine ardından dualar ediliyor. Yine şehit olduğunda “vatan sağ olsun” deniyor. Yine evladının şahadetinden gurur duyuyor yaşlı nineler dedeler.
Topumuz tüfeğimiz var şükürler olsun. Uçağımız, havanımız, jetimiz, roketimiz var. Teknolojinin olması gerekenlerine sahibiz. Askerimiz çelik gibi yetişmiş ve eğitimli. Ekonomik olarak askerimize yedirecek ekmeğimizde var içirecek suyumuzda var şükür.
Ama yine ülkem üzerinde oynanan oyunlar devam ediyor. Yine düşman elinden gelse bir kaşık suda boğacak bizi. Yine Ermeni’si, Rum’u, Avrupalısı Amerikalısı açık bekliyor kin kusmak için.
Biz evladının ardından giden ana baba oluruz, biz bebesinden önce mühimmatı düşünen Ayşe oluruz. Biz evini ocağını atıp cepheye giden Fatma oluruz. Biz yavuklusunu düşünmeden düşman atılan Mehmet oluruz. Yine vermeyiz bu vatanın bir karışını. Bu millet külünden doğar. Bu millet yok oldu dendiğinde yeniden şahlanır dünün birleşik düşmanına bugünün taşeron terörüne karşı.
Tekrar şehitler ve gaziler gününüz kutlu olsun.
Selam ve dua ile…
Bu haber 4286 defa okunmuştur.
