ÖLDÜRMEYEN ALLAH
Haber kanallarına düşen uçak düştü bilgisi o an uçakla seyahat eden tüm yolcu yakınlarının yüreklerini ağzına getirdi.
Hollanda’da meydana gelen bazılarının pilot hatası dediği bazılarının ise pilotun kahramanca düşecek uçağı tarlaya indirerek bir çok kişinin hayatını kurtardı dediği kazada 9 kişi öldü. Bu kazada çok sayıda yaralanan oldu.Yaralananlardan ağır olanlar var.
Başta ölenlerin yakınlarına baş sağlığı dilemek ve yaralananlara ise Rahmandan acil şifa dilemek görevimiz ve insanlık gereği diye düşünüyorum. Rabbim yardımcıları olsun.
Dünyanın en güvenli intikal aracı havayolu ile yapılandır. Evet düştüğünde veya kaza olduğunda kurtulma şansı deniz, Kara ve demiryolu taşımacılığına göre daha azdır. Ama mutat bakımlarının yapılması ve bu periyodik bakımların diğer taşıma araçlarına oranda çok ciddiye alınması güvenilirlik sırasında öne çıkarıyor hava yolunu.
Buna rağmen zaman zaman uçak kazalarını izliyor, okuyor ve üzülüyoruz.
Bu kazarlın ölen ve yaralananlarının üzüntüsünün yanında birde buruk sevinç yaşayanlar var. Uçağa binmekten son anda vazgeçen veya bir nedenle uçağı kaçıran binemeyen insanların sevinci bu. Hatta buruk değil kendi hayatları mevzu olduğundan bayağı sevinenler var. Ancak bu sevinç inanın hiçbir zaman ölen insanların acısının önüne geçmiyor. Yani acı daha büyük. Yani sevinen seviniyor ama ölenlerin acısı kadar sevinilmiyor.
Nereden biliyorum derseniz. Ben bizzat yaşadım bunu. 17 Mayıs 2001 tarihinde Malatya yakınlarında düşen Özel Birliğe ait uçağa dönüşte binmem gerekirken gidişte bindim.
Geçici görevle bulunduğum Güneydoğu Anadolu bölgesinden bir haftalık süre ile Ankara’ya dönmem gerekiyordu ve bu dönüş tarihi 17 mayıs 2001 tarihine denk geliyordu. O tarihe planlı uçak planlamasında Diyarbakır Ankara arasında seyahat listesinde bende vardım.
Ancak birtakım özel nedenlerle bir hafta önce karayolu ile Ankara’ya döndüm. Aynı gün yani uçağın düştüğü gün sabah düşen uçakla Diyarbakır’a döndüm. Ankara’dan kalkmadan önce hepsi arkadaşımız olan mürettebat ile uzun süre sohbet edip şakalaştık. Yolculuk esnasında teknisyen arkadaşlarla sohbet ettik. Uçakta hiçbir sorun olmadı. Diyarbakır hava alanında Ankara’ya dönen arkadaşlarla sohbet imkanımız oldu. Çoğu 6 aylık geçici görevden dönen aile hasreti ile yanan arkadaşlarımdı. Uçak kalktı, uğurladık ve bizde görev yerimize hareket ettik. Daha görev bölgemize varmadan uçağın düştüğünü ve 34 aslan parçasının şehit olduğunu duyduk.
Elbette ne feryat ne figan kar ediyor. İlk anda yemin ederim hiç” bende bir hafta önce gitmeseydim o uçakta olacaktım” veya “Diyarbakır’a gelirken olsa bende ölecektim” diye düşünmedim. Düşünemiyorsunuz zaten. Şehitlerin hepsi arkadaşınız. Yarım saat önce konuşmuşsunuz. Ta ki bir süre sonra yakınlarınızın hatırlatması ile “evet bende o uçakta olacaktım” diyorsunuz.
Ne sevineceğinizi, ne üzüleceğinizi, ne ağlayacağınızı, ne güleceğinizi biliyorsunuz. Sadece rabbinize da ediyorsunuz ve “Öldürmeyen Allah(cc) öldürmüyor” diyorsunuz.
Rabbim her şeyin hayırlısını versin. Ölümünde hayırlısını versin. Şehit olmak elbet en büyük arzumdu ve hala öyle.Ama bir uçak kazası ile değil,Alnından vurularak şehit olmayı yeğlerdim.
Huzurlarınızda bir kez daha rahmetle anıyorum şehit arkadaşlarımı ve son kazada ölen yolcularımızı. Yakınlarına Rabbim sabır versin.
Selam ve dua ile…
Bu haber 4117 defa okunmuştur.
