DÖNDÜK ELHAMDÜLİLLAH
Bir süre önce gidiyoruz dedik ve utsal yolculuğa çıktığımızı haber verdik. Bir önceki yazı dizisinde ki tabirimiz ile “arınmaya yolculuğa” çıkacağımızı paylaştık sizlerle.
Aradan yirmi güne yakın zaman geçti. Şükürler olsun gittik ibadetimizi yaptık, tatlı acı pek çok şey yaşayarak umre yolculuğumuzdan döndük.
Oraya gitmek oraları görmek ve ruhun ayarını almak çok önem arz ediyor. Herkes her şeyi söyler, kimi oradan hiçbir şey alamadan döner, kimi heybesini sepetini doldurur gelir. İnşallah yaradan bizi oraya gidip heybesini dolduranlardan etsin. Kendimizce çaba sarf ettik bunun için.
Biz yolcuğumuzda sevdik oraları. Her bir santimin ve her bir anını sevdik. olumlu olanları yanımıza aldık getirdik dostlarımızla paylaşalım diye, olumsuz olanları bıraktık geldik kara kayaların üzerine.
Biz sevdik oraları.
Umre yolculuğuna çıkmanın heyecanını sevdik, havaalanına saatler önce gidip beklemeyi sevdik. Havaalanında ihramları giymeyi, yanımıza alacağımız malzemelerin unutulanlarına üzülmeyi sevdik.
Uçak yolculuğunu, verilen kolonyalı mendil ile ihram yasağına düşenleri uyarmayı sevdik.
Cidde havaalanında bekletilmeyi sevdik. Pasaport kontrolünde görevli memurun bir rakamı yazıp gidip dolaşıp gelip ikici rakamı yazmasını ve iş yavaşlatma eyleminde sesimizin çıkmamasını sevdik.
Cidde Medine arasında yüksek sesle “lebeyk allahümme leybeyk” nidalarını sevdik. Otele girip Kâbe’nin sevgisi ile kendimizi hareme atmayı Kâbe’ye ilk bakışı yapmayı, tavaf girdabına kendimizi bırakmayı sevdik.
Tavaf namazını Kâbe’ye bakarak kılmayı safa tepesine koşmayı, Merve ile arasında say yapmayı sevdik.
Başımızı uzatıp başım sana feda olsun ya rab misali ile saçımızı kestirmeyi sevdik. Sevr dağının ihtişamını, yılanını, güvercinin, örümceğini sevdik. Cebeli nurdan Kâbe’yi izlemsini sevdik. Arafat’ın duasını, ziyaret yerlerinin sıcaklığını, hocaların sohbetini sevdik.
Rahatsızlanıp dönmek zorunda kalırken amcaoğlu ve ailesinin orada yüreklerini bırakmalarını, Ekibin her fırsatta onlara duasını sevdik.
Mekke’den Medine’ye hicreti sevdik. Gözyaşlarımızı Kâbe’den ayrılıyoruz diye akıtırken Medine’nin misafirliğini sevdik. Mekke’nin hızlı hayatından koşturmasından Medine’nin sakinliğine ulaşmanın huzurunu sevdik.
Tavaf ile say ile patlayan ayakların acısını Ravza’da hissetmeyi sevdik.
Kâbe’nin tavafını, umresini, sayını Ravza’da kuran ile süslemeyi namaz ile taçlandırmayı sevdik.
Okçular tepesinde ağlamayı, Hz Hamza ile şehit olmayı, Resulullah ile kırılan dişin acısını, küba’nın atmosferini, mescitlerin tarihlerini öğrenmeyi, gamame de iki rekat namaz kılmayı sevdik.
Sevdik biz oraları. Her anını sevdik. Her yerini sevdik, her karesini sevdik.
Geldik elhamdülillah.
Evimize işimize aşımıza döndük. Aklımız orada kaldı, gönlümüz orada kaldı, bir parçamız orada kaldı. Asla bu sevgide takiye yok. Asla bu muhabbette aşırılık ve riya yok. Bu muhabbetin has temeli Kâbe aşkı, Ravza sevgisidir. Kim ne düşünürse düşünsün gittik elhamdülillah döndük elhamdülillah aldık elhamdülillah.
Rabbim içinde fırtınalar kopan ve “oranın” aşkı ile yanan herkese nasip etsin ve bizim bu duyguları yaşamamıza vesile olan herkesten Allah razı olsun.
Selam ve dua ile…
Bu haber 3339 defa okunmuştur.
